uçaklarla yükseldiğimiz zaman anlarız mezarların hep bir elden çıkmış yuvarlak taşlar gibi dümdüz savrulup yeryüzüne oturtulduğunu buğulu bir camdan yaratılsaydı tabutlar diyorum
insanların değil incir ağaçlarının omuzlarında taşınsaydı
kulübelerine kadar
ve o kulübeler bize bakar bakmaz
kar yaşaydı her akşam üstü diz boyu ve hiç vurulmasaydı o kulübelerin kapısı
yalnızca testilerde su taşısaydık
beyaz bir denizden
beyaz bir denize doğru ama yeryüzü bizim ellerimize bırakılmış
herkeste bir başkası olan bir beyaz taş donmuş bir kartopu
ilişki bu arkadaş söyle bana
bu ilişki
yeryüzünde
kime doğru kime doğru kurulmuş bir ilişki bu
Reklamlar
