ve bu gökyüzü bir çukurdur aslında
uçaklarla yükseldiğimiz zaman anlarız mezarların
hep bir elden çıkmış yuvarlak taşlar gibi dümdüz
savrulup yeryüzüne oturtulduğunu
buğulu bir camdan yaratılsaydı tabutlar diyorum
insanların değil incir ağaçlarının omuzlarında taşınsaydı
kulübelerine kadar
ve o kulübeler bize bakar bakmaz
kar yaşaydı her akşam üstü diz boyu
ve hiç vurulmasaydı o kulübelerin kapısı
yalnızca testilerde su taşısaydık
beyaz bir denizden
beyaz bir denize doğru
ama yeryüzü bizim ellerimize bırakılmış
herkeste bir başkası olan bir beyaz taş donmuş bir kartopu
ilişki bu
arkadaş söyle bana
bu ilişki
yeryüzünde
kime doğru
kime doğru kurulmuş bir ilişki bu
KURGU
Yayınlandı: 28 Ekim 2011 / ŞiirEtiketler:Alıntı: İkindi Yağmuru Dergisi / Sayı: 13 / Mart-Nisan 2008
0
