I
Ortak bir dünyamız var diyorlar
ortak bir işaretler sistemi mi rüzgâr
uyku sesleri arasındaki yolculuğumuzda
ne sonsuzluğa ne de genel bir başlangıca doğru dikilmiş ağaçlar altında
bir yastığa baş koymak gibi uslu bir duygu çocuklarımızda
bana bir ateş çemberi çizdilerse sana da çizdiler
imece işi hayal devşirmeye yatanların ülkesine bahar gelmiş
bir katkı belki bir uygulama modeli bir çiçek mahşeri
ve yeryüzü bir galeri
taşlar seyrediyor şimdi şehirleri
her şeyin bir adı var bir öğretisi bir gölgesi bir tepkisi
bir ırmak resmi kadar senin kaderin
çizgilere dayan el falına inan ve toplan
kuytu bir köşede saklanıp gökyüzüne bak
gösterilen bir gökyüzüne ötedeki bir resme konuştuğun dile
bir yere mi gideceksin yalnız yola çık
ya da kendini yalnız yola çıkmağa hazırla
atlarının ne işi var senin yanında
bırak onlar orta asyada kalsın orta asya
bir yol çizmek bir şey çizmek ideal bir durumdur
kuma saplanmış uçak maketleri tren rayındaki hız geometrisi
posta
senin oyuncağın kitap benimki iletişim şiiri kimininki yalnızca ulaşım işi
bir iman felsefesi derken
biliyorum bir yol arıyorsun bir yol evet ama
ne işin var trafo istasyonunda
bahçe tarla ayışığı eğlence ortanca
bak kuş kaçıyor onu yakala
sen o insan yavrusu benim arkadaşım adaşım mustafa
işte ideal ve gerçeğin buluştuğu bir nokta sımsıkı avuçlarında
bir sonsuzluk durumundaki nokta
ne sevdiklerin ne de sevmediklerin kalmış aklında
yalnız bir kuş tutulmuş sımsıkı parmaklarının arasında
gün geçse de geçmese de sen çarpılmışsın yakaladığınla
yeryüzüne gömüyorlar seni elindeki o kuş yavrusuyla
zeytin dalları ve kıyı arasında varsa bir kasaba
evden okula okuldan eve dönmek kuramsal bir macera
yürüdüğümüz yol hep aynı doğrultuda olsa da
yoldaki taşları bir bir sayarken sonsuzluğa
hep eksik çıkınca taşlar
sorarmışım
neden eksik çıkıyorsunuz arkadaşlar
sizi saymaktan insanlara bir merhaba bile diyemiyorum
bir geleneği duyamıyorum mustafa
küstah mıyım ben şimdi gururlu muyum, aşırı hassas mıyım
ya da sıra dışı mıyım ben yoksa onların arasında
asla
bir taş var avucumda
soyut mu yazıyorum yoksa
somut ya da daha başka
hayır hiçbiri değil
onlardan hiçbiri
onlar yazıyor mustafa
onlar eşyayı yazıyor
onlar bir geleneği takip ediyor
gelenek çıplak bir ağaç
kuşları yok
onlar kendilerince bu kuşları çiziyorlar
onların ikonaları var fotoğrafları var imgeleri var
olayların arkasından hayal kovalar
işte onlar araf kültürünün adamları
şiirlerinde ve yazılarında utanmadan ad söylerler
bir gelenek uğruna
adını söyleyenin geleneği olmaz mustafa
taşlar hep eksik çıkar
kendi adını söyleyerek geçmişe gömülen dünya
ne otobüs şirketlerindeki kolonya ne de bir manastıra kapanıp
dua etmek ikonalara ne arya ne de kelime-i şehadet ekonomi kitaplarına
ne beethoven ne de dede efendi bizim musiki zevkimize müptela
bizim biçimimiz geleceği izlemek ve gelecek
adımızı bıraktığımız anda varolan bir alan ölçüsü olarak bir dünya
bir dikey dünya kuşkusuz bütün yatay duranlara
siz hiç okulda öğrenmediniz mi
siz hiç leyla ve mecnun olmadınız mı uzaklara
uzayda bir doğru sonsuz noktalar kümesidir
işte tarih de bu aslında
MUSTAFA ATİKER 