MUSTAFA ATİKER

Gece yağmurlu bahçelerde yüzdüm
ölüm annemin çocuğuydu üzüldüm arkadaş

arkadaş
dedem gibi pirinç ustası
hep yağmurlu bahçelerde ayışığına tapacak mıyım
gece gümüş kollu şamdanları yıldızlara kaldırmadan
ben dağ ateşleri yakmadan ölecek miyim hayır
şimdi deli sarmaşıklara yavru kediler tırmanır
gramofonlar ayışığına özgü katipleri anlatır
alırım dedemin yadigarı çinko cezveyi
vakit tek kişilik konfeti
ayışığı sincaplara verdiğim çeyiz sepeti
çiviye astığım da delikanlı gönlümün kuş sevdaları
unutamam seni şarkılı sürahi
yalnız ben giderim
bakışlarımla uyandırırım dağlarda kekliklere yeni bir seher
isteyen aşağıda türkü söylesin isteyen şarkı isteyen şuhane gazel
leylaklar ormanda ıslanır ağzımda hercai menekşeler

bir gün her şey biter deniz çözülür ölü kuşlar geri döner
anlarız avare hüzünlerle terkettiğimiz her şey ne kadar güzel